Przedmiotem i celem odwiedzin pani Marty Sękal uczniów z powyższych klas 12 IV br. było omówienie emocji. Gość – po wspólnym z dziećmi przedstawieniu się metodą: „Moje imię – mój program” – zaprezentował fotografie najmłodszych zostających w różnych stanach psychicznych. Następnie polecił uczestnikom zajęć wyczytanie i nazwanie uczuć z wyrazu ich twarzy. W razie potrzeby pani Sękal dookreślała emocje. Ponadto pomogła wychowankom świetlicy w zrozumieniu sensu emocji takich, jak: radość, smutek, złość, duma, wstręt, zaskoczenie, wstyd. Prowadząca uwydatniała raz po raz, iż wszystkie one są ważne i potrzebne; że nie ma gorszych i lepszych. Są natomiast przyjemne i nieprzyjemne emocje. Pani psycholog oznajmiła również, że każdy z nas ma prawo wyrażać różnorodne odczucia z zastrzeżeniem, by nikogo tym nie ranić. W dojściu do równowagi emocjonalnej, np. po silnym wzburzeniu, może przydać się gniotek, który – w kilku wariantach – cieszył się wielkim powodzeniem wśród młodziutkich użytkowników. Ci ostatni, wedle zachęty pani Marty Sękal, losowali różnorakie przedmioty. Mieli odpowiedzieć na pytanie, z czym one im się kojarzą, tudzież jakie emocje wyzwalają. Na koniec do miłego gościa popłynęły słowa serdecznego podziękowania oraz uznania z ust nauczyciela – wychowawcy w świetlicy i podopiecznych za wysoką jakość zajęć. Panią Martę „poczęstowano” zakładką do książki w kształcie emotki, której autorką jest Zuzanna Kaniuk z kl. II c. Pozostałe prace origami stanowiły podarunek dla bliskich lub przyjaciół świetliczaków.
Mamy głęboką nadzieję na nie jedno jeszcze przesympatyczne, bogate merytorycznie, jak też dydaktycznie, emocjonujące spotkanie z Panią psycholog.
Emilia Jaczewska